Adem: Allah'ın yarattığı ilk insan, insan soyunun atası ve ilk peygamberi. İyi, temiz kimse. Adem (a.s.) ilk insan ve ilk isimlendirilen varlık. Kur'an'da Hz. Adem'in 25 yerde ismi geçer.

Ahmed: Çok, en çok övülmüş, methedilmiş. Kur'an-ı Kerim'de Saf suresinin 2. ayetinde: Hz.İsa, İsrailoğullarına: "..adı Ahmed olan peygamberi de müjdeleyici olarak geldim" şeklinde geçen isimlendirme ile Peygamberimizin isimlerinden birisi olarak anıldı ve kullanılmaya başlandı.- Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır. Ahmed-i Muhtar, Hz. Muhammed (s.a.s).

Aziz: Muhterem, sayın, Sevgili, Veli, evliya, ermiş, Az bulunur, Allah'ın izzetli kıldığı, mü'min.

Baran: Yağmur

Burak: Hz. Muhammed'in Miraç'a çıkarken bindiği binek

Emin: Korkusuz kimse, Emniyette olan, İnanan, güvenen, İnanılır, güvenilir, Şüpheye düşmeyen, kesin olarak bilen

Emir: Bir topluluğun, bir kentin başı, Büyük bir hanedana ait kimse, Peygamberimizin soyundan gelen kişi

Emre: Aşık, dost, Beylerbeyi, Büyük erkek kardeş

Ensar: Yardımcılar, koruyucular, Medine'ye göçle Mekkeli gçmenlere yardım eden kişi, Medineli müminlere verilen isim.

Erva: Çok güzel genç, Çok cesur ve yiğit kişi

Eyüb: Sabırlı, Dönen, pişman olan, günahlarına tövbe eden anlamına gelir. Kur'an'da ismi geçen peygamberlerden. Güzel sabır sahibi Allah'ın sınavına güzellikle sabredip ödül ve güzellike ulaşmıştır.

Furkan: Hakkı, batıldan, doğruyu yanlıştan ayırma, tefrik. Kur'an-ı Kerim'de Bakara suresinde geçmektedir.

Şuara: Kuranda sure ismi. Şair kelimesinin cemidir yani çoğludur. Şaiirler manasına gelmektedir.

Tarık: Sabah yıldızı, zühre, venüs, yol. Kur'an-ı Kerim'in 86.Suresi'nin adıdır.Mekke döneminde inmiştir. 17 âyettir.

Yasin: Kur'an-ı Kerim'in 36. suresinin başlangıcı. Asıl manası bilinmemekle beraber, "Ey insan, Ey Seyyid" gibi çeşitli manalar çıkarılmıştır.